Katoliklik, Otuz Yıl Savaşlarında yok olup gitse ne yapardık bilmiyorum. Ama Powerwolf dinleyemeceğimiz kesin.
Powerwolf, Almanya çıkışlı bir power metal grubu ve 2003’ten beri metal sahnesinde kendine has bir yer edinmiş durumda. Onları diğer gruplardan ayıran en büyük özellikleri; kilise motifleri, kurt adam mitolojisi ve gotik bir atmosferi müziklerine epik bir teatral şovla yedirmeleri... Müzikal olarak, güçlü riffler, kilise orgu (organ) efektleri ve Attila (evet Attila) Dorn'un operatik vokaliyle kendilerini power metalin en kendine özgü gruplarından biri haline getirdiler. Tarz olarak Sabaton ve Nightwish gibi gruplara yakın duruyorlar ama dini ve mitolojik temaları eğlenceli ve teatral bir şekilde işliyorlar.
Geleneksel Türk ailesinin kafasındaki kızım/oğlum metalci oldu korkusunun altını bu abiler körüklüyor gibi. Sahne performansları kullandıkları riffler ( yumuşak da olsa.) tiyatral ve ayinsel bir yere sahip. Ne Sabaton gibi savaş tarihinden ne de Nightwish gibi dağların eteklerindeki aşk hikayelerinden etkilenen grup. İsa'nın metal dünyasındaki yansıması gibiler ama katolik açıdan. Bundan dolayı müziklerini 3 kelime ile anlatacak olursak epik, yüksek tempolu ve dramatik bu üç kelime olurdu.
Normalde uzun uzun şiir incelemesi yapar gibi söz incelemesi de yapardım ama Powerwolf buna izin vermiyor. Çünkü Powerwolf'un sözlerine odaklandığında, tam bir kimlik bunalımı içinde olduklarını fark ediyorsun.
Bir bakıyorsun, grup Hristiyanlığın yılmaz savunucusu olmuş, haçlı çağrısı yapıyor. Bu yolda ölmek kutsanıyor, papanın emriyle kılıç kuşanıp "kafirlerin" üzerine yürüyorlar. Sonra bir şarkı değişiyor, hooop, grup pagan olmuş, kurt adamlar ve ay ritüelleri devrede. Bir diğerine geçiyorsun, Satanistler gibi günahı ve kaosu övüyorlar. Son şarkıya geliyorsun, dindarlar ama günahkârlığı romantize eden bir tarikat gibiler.
Bu kadar farklı anlatılar bir araya gelince, insanda “Bu adamlar ne yapmaya çalışıyor?” hissi uyandırıyor. Ama sanırım bu tam olarak Powerwolf’un ruhu. Tamamen teatral, dini ve mitolojik motifleri eğlence için kullanan bir metal ayini. Gerçekten bir dine, bir inanca hizmet ediyorlar mı? Hayır. Ama müziğin ritüelistik gücünü en iyi şekilde kullanıyorlar.
rwolf’un sadece temaları değil, başka gruplarla yaptıkları iş birlikleri de onların müzikal kimliklerini daha da ilginç hale getiriyor. Mesela Alissa White-Gluz (Arch Enemy) ile yaptıkları "Demons Are a Girl's Best Friend" düeti, grubun sınırlarını biraz daha genişletti. Alissa'nın brutal vokali ve Attila Dorn'un operatik sesi birleşince şarkı neredeyse tamamen başka bir kimliğe bürünüyor.
Benzer şekilde, Amon Amarth'ın solisti Johan Hegg ile "Night of the Werewolves" şarkısında bir araya gelmeleri, Powerwolf’un mistik havasına tam bir Viking metal sertliği kattı. Johan’ın brutal vokali, şarkıya daha destansı ve savaşçı bir hava verdi.
Powerwolf'un şarkılarını coverlayan çok fazla metal grubu da mevcut aynı zamanda. Powerwolf gerçek bir Katolik kilisesi gibi bütün metal gruplarını birbirine bağlamayı başarıyor aslında.
Powerwolf, sadece bir power metal grubu değil; metal müziğin teatral yönünü en uç noktaya taşıyan bir fenomendir.
Kimi zaman kanlı bir haçlı seferine, kimi zaman gotik bir ayine, kimi zaman da pagan bir ritüele sürükleniyorsun. Ama en nihayetinde Powerwolf, metal müziği eğlenceli ve epik bir şova dönüştüren bir grup. Yani kutsal mı, günahkâr mı? Umurumda değil. Ben sadece eğlenceli ve herhangi bir motivasyon reelsinden daha gaz verici olduğuna eminim.
Comments